Spijtig genoeg heb ik meer baaldagen dan normale dagen. De oh-zo-leuke burn-out zorgt ervoor dat ik 's morgens de fut en energie niet heb om aan de dag te beginnen. Gelukkig zijn er mijn spring-in't-veld meisjes die ervoor zorgen dat ik eruit moet. Elk stresspunt doet de dag direct omslaan. Ik kan de stress van alle dag niet aan. Sluimerend in elke hoek.
Twee maanden had ik deze baaldagen non-stop. Nu begint er stilletjes een rustiger patroon te komen. Door te leren doseren en mijn energie over de dag te verdelen begint de zin om iets te doen stilletjes terug te komen. Een begin. Een terugweg. Een sprankeltje hoop. Het is niet veel, maar het is er wel en zorgt ervoor dat ik terug de moed heb om te naaien, te koken, een blog te beginnen. En als het niet meer gaat, stop ik. Genoeg is genoeg.
Tijd voor jezelf. Zo cliché, maar zo waar. Geniet! Leef! En vooral ontspan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten