Lang leve de tafeltent!

Ik denk dat iedereen als kind wel graag onder tafel kroop of twee stoelen met een deken over en dat dan een kamp noemde! Waar is de tijd dat er in deze kampen de leukste rollenspellen werden gespeeld. Een plekje voor jezelf. Weg van de wereld. Je eigen droom kasteel.

Dus wat kan een mama beter doen dan haar dochters een tafeltent maken. En dat deed ik dan ook!

Wat volgde was een heen-en-weer denken, en hoe ga ik dat aanpakken, zou ik er wel aan beginnen? De burn-out trok me nog steeds naar beneden in mijn energie, maar de psycholoog had me gezegd dat ik enkel en alleen dingen mocht doen die me energie gaven. En wat geeft energie: creatief bezig zijn. Dus ik sleur me naar mijn stofjeshoek en begon aan de tafeltent. 

Drie weken heb ik er over gedaan. Wat ik normaal gezien in drie dagen had kunnen maken. Je echt voortsleuren en toch proberen de energie naar je toe te halen. En het werkte. Het resultaat mag er voor mij wezen. Ik heb nog nooit zoveel van mijn dochters gehoord "oh mama zo mooi".